Naast ons stonden drie stoere Finnen, die met z'n drieën op stap waren. Ik moest even van de wodka proeven.
Tegen negenen vervolgd we de weg (E6) richting zuiden. Onze BMW heeft weer wat olie gekregen en 'knort' er rustig op los. Tegen twaalven komen we aan in Narvik. Een havenstad, waar via het spoor de ijzererts uit het Zweedse Kiruna naar toe wordt vervoerd. Met grote schepen gaat het dan naar het buitenland. Overal buiten de stad, maar ook in de stad zie je herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers kregen hier geduchte tegenstand. In het museum wordt veel over deze geschiedenis verteld.
Even een broodje en dan verder richting zuiden.
Dan moet ik vol in de remmen. Een eland met jong steekt over. Ze aarzelt even, kijkt ons doordringend aan('kom niet aan mijn jong') en steekt dan over. We krijgen geen tijd om een foto te maken. Indrukwekkend!
We kunnen niet altijd maar doorrijden . Een fjord moet nog worden overgestoken met de Ferry. Een overtocht van 25 minuten. Het is even wachten, gelukkig varen in de zomermaanden 2 ferry 's.
Tegen half vier verlaten we de 'grote E6' en stomen door naar het piepkleine plaatsje Tranoy. Via een klein slingerweggetje komen we aan in Tranoy.
Voor ons al de derde keer dat we in Tranoy arriveren. Onze schoondochter Anna, vorig jaar getrouwd met onze zoon Thomas, komt hier vandaan. Tenminste haar ouders wonen hier. We kunnen in hun cabin slapen,maar kiezen voor het meest romantische/mooiste plekje op aarde. Waar? Bij de vuurtoren. De vuurtoren staat op een grote rots midden in het water. Naast de vuurtoren staan een aantal huisjes van de voormalige vuurtorenwachters.
Daar willen wij 2 nachten slapen. Je hoort daar niets, alleen het geruis van het water. In Nederland zou het zwart zien van de mensen. In het huisje, rechts naast de vuurtoren is een klein maar gezellig restaurant gevestigd. Wij slapen in het huis links op de eerste verdieping, van de vier ramen het uiterst linkse raam.
We worden hartelijk begroet door Anna en Thomas en vader Haavard. Anna 's moeder Turid is nog aan het werk. Even gezellig koffie drinken en bijpraten. We gaan nog even boodschappen doen in de kleine supermarkt van het dorp. Thomas wordt hartelijk begroet. De mevrouw van de winkel kent hem wel. De bewoners van het dorp (in de winter 42 personen) en toeristen houden de winkel in stand. Iedereen uit het dorp koopt en wil je iets bijzonders(voor bijv. Kerst) dan geef je dit even door en komt in de schappen van de winkel. In de hoek van de winkel staat een tafel met een aantal stoelen en daar kun je een stuk van een koek afsnijden. Er staat een jampot met een deksel en daar doe je een bijdrage in voor de kosten. Mensen uit het dorp kunnen daar even bijpraten of toeristen die zin hebben in een kop koffie komen daar even tot rust.
Tegen zevenen brengen zij ons naar de vuurtoren. Op de motor, gevolgd door Haavard, rijden wij naar de vuurtoren. Met z'n allen sjouwen we de spullen over de betonnen loopbrug naar de vuurtoren.
Wij hebben zin in warme douche. Haavard, Thomas en Anna gaan we terug naar hun huis, afstand 2 kilometer. Na 3200 kilometers slaat de vermoeidheid enigszins toe. Even liggen, eten en dan genieten van de ondergaande zon.
Hier word je echt stil van, de zon die bijna ondergaat en de wolken de baas wordt. Wij genieten volop van dit moment. Zal ik hier blijven? Mooier plekje bestaat niet, zee,zon, vogels en de volstrekte rust en eenzaamheid.
Heb ik teveel gezegd?????????????????????????????
's Avonds laat gaan we nog even op de motor naar Tranoy om Anna 's moeder te begroeten. Nog even wat drinken, eten en bijpraten, heel gezellig.
Haavard, Anna en Thomas zijn even wezen vissen op zee. Zij hebben in een kwartier tijd 8 grote koolvissen gevangen. Haavard heeft een prachtige authentieke boot, waarmee hij de zee opgaat. We gaan morgen wellicht naar de cabin, 2de huisje en daar wordt ook vaak gevist op het meer. Ik heb al een aantal keren het genoegen gehad om mee te gaan vissen op het meer. Wassen kun je je in het meer. Steenkoud!!!!!! Daar word je echt een kerel van....... goed voor het hart.
Tegen half 12 gaan we naar de vuurtoren. We zitten nog even op om na te genieten van deze bijzondere dag. Door ons raam hebben we een schitterend uitzicht over de zee, de Lofoten aan de overzijde van de zee. Yes, dit is pas echt leven.
Morgen gaan onze dochter, haar man en beide kinderen op vakantie. Geniet Dick, Carlien, Jonna en Joep van een fijne vakantie. Jullie hebben het verdiend!
's. Nacht droom ik van elanden, vuurtorens en motoren..
P.S. We hoorden dat een gepensioneerd Nederlands echtpaar hier de hele winter heeft doorgebracht.
