12 augustus...... We verlaten Tranoy.

Jammer dat we verder moeten trekken. Tranoy is echt uniek. De natuur, de mensen, het licht, de horizon. Ik zou wel een jaar bij de vuurtoren willen wonen. De eigenaar vertelde, dat Nederlanders er in de wintermaanden tien weken doorbrachten zonder stromend water. Zij spoelden het toilet door met zeewater...



Vanmorgen was de lucht erg betrokken. Regen, regen en nog eens regen, het heeft bijna de hele dag geregend. We moesten ook nog een aantal keren heen en weer lopen van de vuurtoren naar de motor. Pittig!
Bezweet starten we met onze reis. Niet al te hard. Spoorvorming en regen.
Het was gelukkig rustig op de weg. Eerst weer naar de E6 en dan verder richting zuiden. We zitten nog steeds boven de poolcirkel. In Fauske willen we iets eten.

In de middag bereiken we de poolcirkel.


Op de heenreis in Finland, nu in Noorwegen. De poolcirkel ligt 80 km ten noorden van Moi I Rana. Het landschap is ongelooflijk mooi. Een verlaten hoogvlakte, geteisterd door de koude noordenwind en bezaaid met sneeuw.






Waar je de poolcirkel oversteekt, staat een grote steen met een aardbol erop.


Op een heuvel achter het informatie centrum hebben reizigers hoopjes stenen opgestapeld als herinnering aan hun bezoek.



Verder vind je er herinneringsmonumenten uit de oorlog van o.a. Joegoslavische partizanen.


Brrr... Wat een regen....... Maar volgens de Noren bestaat er geen slecht weer, alleen slechte kleding......
Wij zijn goed gekleed, zijn niet verregend en nemen 's avonds om half elf nog een lekker drankje. We hebben weer onderdak gevonden, al kostte het vandaag veel moeite.
Welterusten........

11 augustus. ........Tranoy.

Wat een rust... Tegen tienen worden wij wakker. Achter de dikke muren van ons huis horen wij niets. Lekker ontbijten, een klein wasje hangen we buiten op en dan ontbijten.





Thomas en Anna bellen en komen tegen tweeën langs. Buiten is het fris, maar de zon schijnt. Wij lopen wat om de vuurtoren en zien plotseling een marter(?).







Wij lopen om twee uur met Thomas en Anna, een pittige wandeling en om vier uur zijn we in Tranoy.





Met de ouders van Anna lopen we door Tranoy. De inwoners kopen of organiseren elk jaar iets voor hun dorp. Soms iets grappigs, 42 inwoners en dat dit parkeerbord, slaat nergens op, wel hilarisch.





Dit jaar zijn er een aantal beelden gekocht.






Verderop ligt een oude walvisvaarder, dat dient nu als restaurant.





In de haven ligt ook een boot van Haavard, Anna ' s vader, waarmee hij regelmatig de zee opgaat.




Via een omweg komen we terug bij het huis van Anna' 's ouders.
We gaan naar de hut, een tweede huisje niet ver van hun huis. Daar gaan we barbecuen. Als we naar de hut lopen, zien we nog een mannetjes eland. Wat een beest! Kom ik liever niet tegen in het donker. Je kunt slapen in de hut, eten en drinken, er is alleen geen elektriciteit.

Bij het vuur braden we ons vlees. Wat een feest, midden in de wildernis vlees bakken.













Ik loop nog even naar het meer. Hier ligt nog een bootje van Haavard, waarmee hij regelmatig het meer opgaat om te vissen. Je kunt je wassen in het meer en zwemmen behoort ook tot de mogelijkheden, maar dat is behoorlijk fris.








Tegen tienen rijden we terug en bij de afslag vuurtoren nemen we afscheid van Haavard, Turid, Anna en Thomas. Bedankt voor de gastvrijheid, een plek om nooit te vergeten.











Om kwart over elf duiken we ons nest in. Morgen gaan we verder!





Het wordt donker, de Lofoten zien er dreigend uit.................





Kapel, waar Anna en Thomas zijn getrouwd.......